Inpakken en wegwezen!

Zo. Tentamens zijn gemaakt, stage is volledig afgerond en dus is er geen ontkomen meer aan: ik moet inpakken. Ik kan een hoop dingen, behalve inpakken. Vooral als ik maar een paar dingen mee kan nemen. Keuzes maken is namelijk nooit mijn sterkste kant geweest. Zo wist ik vorig jaar niet te kiezen tussen twee steden om mijn minortijd door te brengen. Daarna wist ik weer niet welke vakken ik moest kiezen en nu weet ik dus niet wat ik mee wil nemen naar mijn kot (dat is Vlaams voor kamer).

Deze ochtend is het inpakmoment toch echt aangebroken. Ik ben maar gestart met het staren naar mijn spullen. Na twintig minuten staren, heb ik besloten maar weer naar beneden te gaan om met mijn ouders thee te gaan drinken en tv te kijken. Want waarom iets nu doen wat straks ook kan?

Uiteindelijk ben ik na een uur maar weer naar boven gegaan om opnieuw naar mijn spullen te gaan staren. Ik heb besloten om eerst maar eens een paar houten kratjes leeg te maken die ik mee wil hebben. Daarna gaat het inpakken vanzelf, denk ik. En verhip het werkte. Ik heb een selectie kunnen maken en die spullen in de houten kratjes gedaan (er is overigens ook genoeg weer uit de kratjes gegaan).

Ik heb nu ongeveer alles wat ik mee wil nemen en een beetje meer. En toch knaagt er een gevoel aan mij: ik vergeet iets heel belangrijks, maar wat? En het erge is dat ik er pas in Gent achter ga komen. Dus ik ga nu eerst maar even de stad in met mijn moeder voor een paar borden en nog wat kleine dingetjes.

Tot in Gent!